مقاله هشتم: فرزندان آدم ؛ لطیفه ششم:  افشاي معارف رحمانی

مقاله هشتم: فرزندان آدم ؛ لطیفه ششم:  افشاي معارف رحماني

کتاب لطایف قرآنی
اثر عارف ربانی
استاد یعقوب قمری شریف آبادی




در طول تاريخِ رسالت انبياي الهي، سلسله اولياي رحماني، يعني ابرار و مقرّبين، موظف به تقيه و کتمان معارف رحماني از نااهلان بودند و بايد از بيان اسرار معنوي در سطح جامعه پرهيز مي کردند.
اما پس از حضرت محمد(ص)، با شروع دوران امامت و ولايت و به ويژه در زمان معاصر که دوره آخرالزمان مي باشد و تباهي و مفاسد اخلاقي در جهان بيداد مي کند، ديگر دورانِ کتمان حقايق رحماني به سرآمده و هنگام افشاي معارف باطني فرا رسيده است و دليل اينکه در تاريخ اسلام، معرفت رحماني برابر با شريعت الهي در جامعه فراگير نشده، همين بوده که بسياري از اهل طهارت از اظهار معرفت و اسرار باطني خودداري نموده و در واقع، حق را فداي خود کرده اند؛ در حالي که تنها اولياي کامل رحيمي بوده اند که در طول زمان، با بيان اسرار معنوي، خود را فداي حق نموده اند تا معارف قلبي و رحماني در ميان جامعه گسترش يابد و راه کمال و جمال فرا روي همگان گشوده شود.